Hotel and Restaurant Tableware

เตาเผาเซรามิกในอดีตใช้เตามังกร เป็นเตายาวใช้ฟืนเป็นเชื้อเพลิงในการเผา ภายในมีความกว้าง 80 เซนติเมตร จากหัวเตาถึงท้ายจะกว้าง 2 เมตรเศษ มีความยาวตั้งแต่ 25 เมตร จนถึง 60 เมตร สำหรับเตาที่เสถียรภาพใช้เป็นเตาฟืน การเผาแต่ละครั้งต้องใช้ไม้มาก จึงได้เปลี่ยนจากเตาฟืนมาเป็นเตาอุโมงค์ นํ้ามัน โดยสั่งซื้อเตาอุโมงค์จากญี่ปุ่น เริ่มใช้เมื่อ พ.ศ. 2504เสถียรภาพเป็นโรงงานแรกที่ใช้เตาอุโมงค์นํ้ามัน ขณะนั้นจังหวัดลำปางก็ยังมีบางโรงงานที่ใชเ้ ตาฟนื อยู ่ ทางรัฐบาลมีคำสั่งหา้ มโรงงานใหมส่ รา้ งเตาฟนืผมไดแนะนำใหผู้ป้ ระกอบการ โรงงานเซรามิก ในจังหวัดลำปางหันมาใชแ้ กส๊ ซึ่ง เพิ่งจะเปลี่ยนมาใช้ได้ไม่นานตอนที่ผมไปสร้างเตาที่ลำปาง เมื่อเปรียบเทียบระหว่างการใช้แก๊สกับนํ้ามัน นํ้ามันจะถูกกว่าแก๊สเล็กน้อย แต่โดยรวมแล้วแก๊สจะถูกกว่านํ้ามันเพราะว่าไม่ต้องทำหีบดินขึ้นมากันเปลวนํ้ามัน และเชื้อเพลิงที่ดีที่สุดสำหรับการเผาเซรามิกไม่ใช่ไฟฟ้าหรือนํ้ามัน แต่เป็นแก๊สเมื่อเปรียบเทียบดูผลิตภัณฑ์เซรามิกที่ดีจะเผาด้วยแก๊สทั้งนั้น เนื่องจาก วิวัฒนาการของเตาเผาจากอดีตจนถึงปัจจุบัน ไม่มีเปลวไฟไปรบกวนผลิตภัณฑ์ที่นำไปเผา ถ้...

ชามตราไก่ ได้เริ่มทำขึ้นที่ราชเทวีก่อนเมื่อตอนสงครามโลกครั้งที่ 2 (เท่าที่จำได้ราวสมัยรัชกาลที่ 8) ผลิตขึ้นมาเพื่อใช้และขายไม่มากนัก โดยสมัยก่อนคนจีนมีมากชามไก่จึงเป็นที่นิยมสำหรับคนจีนในสมัยนั้น เพราะมีรูปร่างที่เหมาะแก่การใช้ตะเกียบพุ้ย ขณะนั้นผมเป็นคนแรกที่ได้ริเริ่มการทำของขาว คือ บลูแอนด์ไวท์ ประเภทเครื่องใช้บนโต๊ะอาหาร แจกัน เริ่มทำขึ้นที่โรงงานของผมเองที่ราชเทวี เริ่มแรกคุณพอ่ ของผมเปน็ ชา่ งวาดลายชามตราไกอ่ ยูที่เมืองจีนแล้วมาอยู่ในประเทศไทย มาเปิดโรงงานที่ราชเทวี สมัยนั้นยังไม่มีใครทำเครื่องเคลือบ ผมได้สั่งนำเข้าดินจากประเทศ จีนเขา้ มาทำและมีชา่ งทำเซรามิกจากจีนที่หนีสงครามมาอยู่ 3 – 4 คน ขณะนั้นของที่ทำขึ้นจะดีมากเพราะได้ช่างจีนที่มีความชำนาญ ปัจจุบันน่าเสียดายที่ของพวกนี้ถูกเก็บหมดไม่มีใครยอมนำมาแสดง ชามตราไก่นับว่าเป็นสัญลักษณ์ของจังหวัดลำปางเดิมการทำเซรามิกในจังหวัดได้เริ่มจากการผลิตชามก๋วยเตี๋ยวชามข้าวต้ม ถ้วยใบเล็ก และชามตราไก่ ขายเมื่อ พ.ศ. 2503โดยเผาด้วยฟืน ผลิตภัณฑ์ที่ได้เสียหายมากและคุณภาพไม่สมํ่าเสมอ แต่ก็ขายดีและขายได้มากเนื่องจากมีราคาไม่แพง มากนักทางโร...

เซรามิกในประเทศไทยเริ่มทำขึ้นเมื่อประมาณ พ.ศ. 2484 ผลิตภัณฑ์เซรามิก ที่ทำคือผลิตภัณฑ์ประเภทเครื่องขาว (เซรามิกที่มีสีขาว) ก่อนหน้านั้นยังไม่นับกระถางต้นไม้ โอ่ง เป็น เซรามิก แรกเริ่มได้สั่งดินขาวจากประเทศจีนเข้ามาทำ ในขณะ นั้นประเทศจีนห้ามส่งออกวัตถุดิบ (ดิน) แต่ก็ยังสั่งเข้ามาปะปน กับถ้วยชาม ทำได้อยู่พักหนึ่งตอนนั้นไทยกับจีนมีความสัมพันธ์ กันน้อยมาก เมื่อจีนเปลี่ยนแปลงการปกครองทำให้ต้องหยุดสั่ง วัตถุดิบจากจีน หันมาใช้วัตถุดิบในไทย ดินตัวแรกที่ใช้คือดินที่ สัตหีบ ตอนหลังใช้พื้นที่บริเวณนั้นเป็นเขตทหารเรือ จึงต้อง เลิกใช้ดินที่นั่น เปลี่ยนมาใช้ดินท่าใหม่จันทบุรีที่เขาป่าแดง และ ได้เปลี่ยนมาใช้ดินเหนียวที่นครนายก หลังจากนั้นมาพบดินที่ จังหวัดลำปางเมื่อ พ.ศ. 2502 นับได้ว่าเป็นก้าวใหม่ของการทำ เซรามิกในสมัยก่อน ปี พ.ศ. 2504 มีโรงงานทำเซรามิกเกิดขึ้น มากมายในจังหวัดลำปาง เรียกได้ว่าผุดขึ้นราวกับดอกเห็ดเลย ก็ว่าได้ อ้างอิงจาก : วารสารเซรามิกส์ ฉบับที่ พฤษภาคม-สิงหาคม 2555